مقدمه
با توجه به این که شیب جمیعتی کشور به سمت سالمندی پیش می رود و تسهیلات مناسبی هم در اختیار خیلی از سالمندان وجود ندارد، انتظار افزایش آمار «والدین سرراهی» یا همان «سالمندان سرراهی» چندان دور از ذهن نیست . با توجه به آمار و اطلاعات به دست آمده در چند دهه آینده کشور ما شاهد جمعیتی بزرگ از سالمندان خواهد بود که دراین زمینه با سیاست گذاری و برنامه ریزی های موثر باید تدابیر اساسی به این موضوع اندیشیده شود . در این میان توجه به قشر آسیب دیده اجتماعی ، حضور سالمندان در این طیف از افراد جامعه را گریزناپذیر دانسته و نیاز به بررسی بیشتر در سیاستهای اجرایی طرح های ساماندهی میداند . در برخی مواقع شاهدیم سالمندی در جامعه رها شده که باید از طریق بهزیستی تحویل مراکز نگهداری شود و یا خانواده هایی شرایط نگهداری سالمند را ندارند ویا بعضا کوتاهی می کنند و یا آسیب دیده اجتماعی که از سالهای میانسالی ولو جوانی کارتن خواب بوده است . مددجویان کارتن خواب سالمند شامل افرادی هستند که توسط گشت شناسایی شهرداری(خط ۱۳۷) شناسایی شده و به هر دلیلی لامکان بوده و در خیابانها زندگی می کنند و ساماندهی تعدادی از آن ها برعهده بهزیستی بوده و درحال حاضر به اردوگاه اسلامشهر انتقال داده می شوند. توجه به این نکته که پذیرش سالمندان بالای ۶۵ سال طبق پروتکل و ابلاغیه های سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت ، در مراکزی چون گرمخانه ، کمپها و سامانسراها مجاز نبوده و صرفا می بایست به یک مرکز اسلامشهر منتقل شوند ، با در نظر داشتن مشکلات ناشی از مسافت ، عدم دسترسی آسان افراد خوداظهار به مرکز مذکور و خارج از شهر بودن آن منجر به عدم استقبال سالمندانی است که آسیب دیده اجتماعی و یا کارتن خواب هستند .